Bir hayatın sönüşü

Bir hayatın sönüşü

Aşağıdaki satırlar, kürtaj konusu tartışılırken kaleme ahnmış ve anne karnındaki ceninin hayali hatıralarını dile getirmiştir.

5 Ekim: Bugün var olmağa başladım. Durumu henüz annemle babam bilmiyor. Bir elma çekirdeğinden daha da küçüğüm. Ama ne de olsa ben, benim. Belirli bir şekle girmediğim halde, benliğimi hissediyorum. Kız olacağım ve çiçekleri seveceğim.

• Ekim: Biraz büyüdümse de herhangi bir hareket yapacak kudrette değilim. Annem beni kendi kanı ile besliyor. Kalbinin alt yönünde beni barındırıyor. Hoşuma giden şu ki, annem henüz hiçbir şeyden haberdar değil.
• Ekim: Ağzım teşekkül etmeye başladı. Düşünün, bir yıl sonra rahatça gülebile­ceğim! Daha sonra konuşabileceğim. Söyleyeceğim ilk kelimenin “Anne” olacağın­dan eminim. Kim iddia ediyor henüz bir varlık olmadığımı! Bir parça ekmek kırıntısı da, ekmek değil mi?
• Ekim: Bugün ilk olarak kalbim atmaya başladı. Bundan böyle hayatımın sonuna kadar da atacak. Ben kalbimi sevgilerle dolduracağım.

2 Kasım: Her gün biraz daha büyüyorum. Kollarım ve bacaklarım biçimlenmeye başladı. Fakat bu bacaklarımla aneme koşmak ve kollarımı açıp babama sarılmak için henüz erken.

• Kasım: Parmaklarım çıkmaya başladı. O kadar küçücük ki, beni bile şaşırtıyor. Yine de hoşuma gidiyor. İleride onlar bir bebeği okşayacak, top oynayacak, çiçek toplayacak.
• Kasım: Bugün annem doktora gitti. Varlığımdan böylece haberdar oldu. Sevinmi­yor musun anneciğim? Kısa bir süre sonra kollarının arasında olacağım.

25 Kasım: Annemle babam, kız olduğumdan habersizler. Belki de bir erkek veya ikiz bekliyorlar. Onlara sürpriz yapacağım. Annem gibi siyah gözlü olmayı çok istiyorum.

10 Aralık: Yüzüm tam olarak biçimlendi. Keşke anneciğime benzesem.

• Aralık: Artık çevreme bakabiliyorum. Fakat bulunduğum yer çok karanlık. Gene .de mutluyum. Yaşıyorum. Kısa bir süre sonra gözlerim dünya ışığı görecek. Diğer çocukların oynamasını seyredebileceğim. Denizleri, dağları, gökkuşağını henüz görmedim. Bunlar nasıl şeyler? Sen nasıl bir varlıksın anneciğim! Bir görebilsem.
• Aralık: Anneciğim, kalbinin sesini duyuyorum. Benim kalbimin atışlarını da sen hissedebiliyor musun? Çok sağlıklı bir kız olacağım. Bazı bebeklerin dünyaya gelme­leri güç oluyormuş. Fakat iyi ve tecrübeli doktorlar yardım ediyor. Bazı kalbsiz annelerin, bebeklerini istemediklerini de biliyorum. Ama ben dünyaya gelmek, kollarında uyumak, yüzüne bakmak istiyorum anne. Sen de beni aynı sevgiyle bekliyorsun değil mi? Beni koklayacak mısın? Çok sevecek misin?
• Aralık: Ah anneciğim! Niçin hayatıma son vermelerini istedin? Halbuki bir arada öyle mutlu günlerimiz olacaktı ki, Anneciğim… Anneciğim…

H.Scpvvap – Almanya