DÂRÜLACEZE

Aim. Armenhaus (n), Fr. Asile (m)
des pauvres, İng. Poorhouse. Kadın-erkek, yoksul,
sakat ve kimsesiz çocukları korumak için, Sultan II
Abdülhamid Han devrinde yaptırılarak hizmete sunulan
düşkünler yurdu.
Dârülaceze’nin temeli 7 Kasım 1892 tarihinde
Kâğıthane’de, atış alanı sırtlarında atılmıştır. Devrin
Sadrazamı Halil Rıfat Paşa, Dârülacezenin yapılmasında
önderlik etmiştir. Yapıldığı de.virde (28 O cak 1895
yılında) çıkarılan kararnamelere göre: Yurdun yöne-timi, Dahiliye Nezareti’ne (İçişleri Bakanlığı) bağlanmıştır.
Yurdun yönetim kurulu başkanlığı, belediye
tarafından seçilen ve padişahça onaylanan bir memur
tarafından yapılması kararlaştırılmıştır. Üyelikleri ise;
Vakıflar İdaresi, Müftülük ve Zaptiye Nezareti tarafından
gösterilecek birer memura verilecekti. Bundan
başka ayrıca, Dârülaceze’de Ermeni, Rum, Katolik ve
Yahudi azınlıkları da birer temsilci bulunduracaklardı.
Kurul, hiç ücret almadan görev yapacaktır, denilmiştir.
Günümüzde Dârülaceze, İstanbul Belediyesine bağlıdır.
Döner sermaye ile çalışmaktadır. Başlıca amacı,
din, ve ırk ayrımı gözetmeden, düşkünleri barındırmak,
kimsesiz çocukları bakmak, iş sahibi yapmak, bu gibi
aciz ve zavallı kimselerin raha t bir hayat sürmelerini,
umutlarını kaybetmemelerini sağlamaktır. Dârülaceze’
nin döner sermayeli işletme şartnamelere göre ancak
İstanbul halkı buradan faydalanabilir. Dârülaceze’de
bugün 644 düşkün ve aciz bulunmaktadır.Bu sayı her
sene değişmektedir. Bunlardan 237’si kadın, 334’ü
erkek, 73’ü de çocuktur. Darülaceze 28.500 m2lik bir
alan üzerine 25 yapı halinde kurulmuştur. Bunlar şu
ünitele halindedir.
1- Müdüriyet binası, 3 hastane, 1 çocuk yuvası, 5
düşkünler pavyonu, 1 cami, 2 hamam ve diğer ihtiyaçlariçin kullanılan başka binalardan ibarettirSultan II. Abdülhamid Han tarafından yaptırılan Dârülaceze binası.
Sakat düşkün ve kimsesizlere bakmak maksadıyla yaptırılan bu
bina şimdi de aynı görevini sürdürmektedir