DDT

Aim. DDT (n). Fr. D.D.T (m), İng. D.D.T. Kimyevî
yapısı “ dikloro difenil trikloretan” olan böcek öldürücü
bir zehir. İlk defa 1874’deOthmarZeidlersentezlemişse
de üstün nitelikte bir böcek öldürücü (insektisid) olduğu
1939’da Paul Müller tarafından belirlenmiştir. D D T ’
nin birçok izomerleri vardır. Saf halde iken beyazımsı
(renksiz), kokusuz kristaller halindedir. Teknik DDT
beyaz, hoş kokulu bir vasıfta olup, suda erimez; benzin,
alkol, benzol, yağlar, aseton v.s. içerisinde erir.
Uzun yıllar tarım-savaşta kullanılan D D T ’nin
böceklere etkisi değme ve mide yoluyladır. Lipoidlerde
(yağ dokusu) eriyerek sinir sistemini felç eder. Tesiri
yavaş yavaş fakat kesindir. Yiyecek maddeleri için tolerans
7 ppm (milyonda ünite)’dir. 75 kg’lık bir insanı 37
gram veya yağda erimiş olarak 15 gram D D T öldürmeye
yeter. DDT, kullandıktan sonra bozulmayıp çevrede,
to p rak ta ve hattâ hayvanların bünyesinde birikir.
Birçok ülkede yapılan araştırmalarda insanların vücut
yağında da (gıdalardan alman) sanılandan çok fazla
D D T kalıntısının bulunduğu görülmüştür. Dünyanın
birçok ülkelerinde olduğu gibi,Türkiye’de de Zirâî
Mücadele Araştırma Konseyi’nin 1970 yılında aldığı
k ara ra göre D D T kullanılması yasaklanmıştır.
D D T ’ye bağlı had zehirleme; kazaen veya intihar
etmek için ağız yolundan alındığı zaman görülür. 10-20
gr gibi yüksek miktarda alındığında hemen müdahalede
bulunulmazsa öldürür. Zehirlenme belirtileri olarak;
titreme, korku, kuvvet azlığı, çırpınmalar ortaya çıkar.
D D T henüz kana karışmamışsa mide yıkanmalıdır.Üretimi veya ambalajlanmasıyla uğraşan fabrika işçileri
gibi bu maddenin yüksek miktarlarına uzun süre m aruz
kalanlarda müzmin zehirlenmeye bağlı olarak, erkeklerde
iktidarsızlık, karaciğer bozuklukları ve kansızlıkgörülebileceği unutulmamalıdır