denizaltı tepesi

a b îs a l t e p e olarak da
bilinir, derin denizlerin tabanında yer alan,
küçük, profili belirgin ve 3.000-6.000 m
derinlikteki sularda, birkaç metreden birkaç
yüz metreye kadar değişen yüksekliklerde
olabilen tepelere verilen ad. Tepelerin çapları
birkaç metre ile birkaç yüz metre
arasında değişir. Bu tür denizaltı tepeleriyle
kaplı derin deniz tabanı alanları, kıta yükseltilerinin
tabanındaki derin deniz düzlüklerinin
deniz tarafında oluşurlar. Tepeler ve
tepe kümeleri derin deniz düzlüklerinin
yüzeylerinde belirgin çıkıntılar yapar. Düzlüğün
tortul birikiminin tabanı, denizaltı
tepesi bölgelerinin dalgalı yapısıyla ve kabarıklıklarıyla
genellikle uyum içersindedir.Bu uyum taban altı sismik kesitlerde de
görülür.
Denizaltı tepeleri genel olarak deniz tortullarıyla
kaplıdır. Bununla birlikte köken
ve bileşimleri büyük olasılıkla okyanus ortası
sırt ve yükseltilerinin üst kanatlarındaki
püskürük bazaltik çıkıntılarla aynıdır. Bu
durum, derin deniz çökeltileriyle kaplanmış
çoğu okyanus tabanının altında yer yer
denizaltı tepelerinin bulunduğunu gösterir.
Atlas Okyanusunda, okyanus ortası sırtı
boyunca her iki kanada koşut olarak denizaltı
tepesi bölgeleri uzanır. Büyük Okyanusta
kara kaynaklı tortul miktarı, Atlas
Okyanusuna göre daha azdır. Çok sayıda
çukur ve yerel yükselti ana okyanus tabanını
kıtalardan ayırarak tortuların denize
taşınmasını önler. Bu nedenle Büyük Okyanus
derin deniz tabanının yüzde 80-85’i
denizaltı tepeleriyle kaplıdır.