DİSİPLİN

DİSİPLİN; Aim. Disziplin, Zucht (f), Fr. Discipline
(f), İng. Discipline. Kânunlara ve kurallara
uyma, görevini aldığı ve yaptığı işi nizam intizam
içinde istenildiği gibi yapma.
Disiplin Lâtince; öğretmek, terbiye etmek demek
olan “discipulus” kelimesinden gelmiştir. Önceleri
öğretim ve eğitim mânâsındayken sonradan
ilk defâ Büyük Frederik tarafından cezâ anlamında
kullanılmıştır. Osmanlılar zamânında ise
“zaptu rapt” deyimi (askeri zapt etmek, vazifeye
bağlamak ve fertler arasında mânevî bağ sağlamak)
bugünkü disiplin mânâsındadır. Dilimizde cezâî
müeyyide olarak değil, ilk önceleri kullanılan mânâ
esas alınarak kullanılmaktadır. Eğitimde, yapılan
işte, askerlikte başarının esâsı disiplinli olmaya
bağlıdır. Disiplin deyince akla önce ordu
gelir. Disiplin ordunun rûhudur. Orduda disiplin
şahsî bir mesele olmayıp, silahlı kuvvetleri ayakta
tutan müşterek bir inanış rûhudur. Türk Silahlı
Kuvvetleri İç Hizmet Kânun ve Yönetmenliği’ne
göre disiplin: “Kânunlara, nizâmlara ve emirlere
mutlak bir itâat ve astının ve üstünün hukûkuna
riâyet” demektir.
Askerî anlamda disiplin, kendisine hâkimiyet,
intizam ve itâat meydana getiren bir çeşit eğitimdir.
Disiplinde esas olan bir hedef vardır. Burada esas,
tek ferdin veya toplu olarak askerin tavır, hareket ve
düşünüş tarzının tâyin edilmesidir. Bu sebepten
“Disiplinli bir bölük disiplinsiz alaydan daha iyidir!”
denmiştir. Disiplinin gâyesi en çetin hallerde bile şuurlu
olarak kayıtsız, şartsız itâat etmeyi, vazîfenin
tam zamânında kesin yapılmasının sağlanmasıdır.
Hiçbir meslekte istenildiği zaman hayâtın fedâ edilmesi
durumu yoktur. Askerlikte ise yerinde ve zamânında
bir komutan verdiği bir emirle hayâtın fedâ
edilmesini istiyebilmektedir. Bu ise, yapılan hizmetin
kutsallığına inanan, rûhun derinliklerinde
vatan sevgisi ile disiplini kucaklaştırabilenlerin yapabileceği
bir iştir.