DOĞAL KAYNAKLARA İLİŞKİN İKİ TANIM
Doğal kaynaklar, ne hammaddeler ne de Birleşmiş Milletler’in «ister doğal biçimde isterse uluslararası piyasalarda yüksek miktarlarda satılabilmesi için genellikle gerekli dönüşümler uygulanmış tarım, orman ve av ürünleriyle mineraller» olarak tanımladığı birincil ürünlerdir. Doğal kaynaklar, bunların öncesinde yer alır. Emek, sermaye ve teknoloji gerektiren temel ürünlerin bileşenlerinden sadece birisidir. Doğal kaynaklar, doğanın sunduğu olanaklar bütünüdür ve bu olanakların sınırları kavrayışa ve çok sayıdaki bakış açılarına göre değişir.
İnsanın, doğaya egemen olacak ve onu dönüştürecek biçimde düşünüldüğü Batılı bakış açısından, doğal kaynaklar, oldukça özgür (bol ve bedava) veya ekonomik (seyrek bulunan ve pahalı) bi-
çimlerde doğrudan yararlanılabilen doğa öğe şey değildir.
Biyosferin bir bileşeni olarak insanın doğal t ranlara göre ise, bu yaklaşım aşırı çıkarcı ve in; san yaşamı, büyük çevrimlerin (su, kömür, azc ne bağlıdır; öyleyse bu dengelerin oluşmasır nüfusunun ve ekosistemlerin işleyişine katkısı rin (hava), litosferin (yer ve yeraltı), hidrosferiı (canlılar dünyası) tüm öğeleri doğal kaynaklar
Bu ikili bakış açısı, aynı gerçekliğin iki yü; çok ekonomik nitelikli olan birincisi, elde bulu aracılığıyla her insan toplumu ile doğal çevresi kan sıkı ilişkiyi vurgular; çevrebilimsel yanı ağ laşımsa insanın da içinde yer aldığı doğal çevre; öğeler arasındaki karşılıklı bağlantıyı öne alır.! ilerlemeler, ekonomik ve çevreci uçları birbirle