DÜRRİ,

DÜRRİ, birçok divan şairinin ortak adı:
— abdülbakî, Bahrtzade (1582 ? – 1616),
Zamanında ün kazanmış bir şair ve müderris
olduğu için gazelleri tahmis edilmiştir. 1607
Tarihli bir mecmuada kendi elyazısıyle yirmiye,
yakın şiiri vardır. Divan’ 1 ele geçmemiştir.
— AHMET EFENDİ (Öl. İstanbul 1723),
doğum yeri olan Van’dan ailesiyle birlikte
İstanbul’a geldi. 1718’de İran’a elçi olarak
gönderilen Dürrî Ahmed, İstanbul’a dönüşünde
(1720) hatıralarını bir sefaretname halinde
yazdı. Raşid Tarihi’nde yayımlanan bu
eserinin ayrıca ‘Paris’te taşbasması yapıldı
(1820). Dürrî ye Vafî takma adlarını kullanan
şairin bir Divan* 1 vardır. Tarih düşürmekte
usta olan Dürrî Ahmed’in lügatleri de
çok tanınmıştır. — gümülcİneli (XVII. yy.),
ilmiye mesleğindendir. Tarihleri, âşıkane ve
sade gazelleri ile dikkati çeker, iki bin
beyitlik yazma Divan’ 1 eldedir. Gümülcine’-
yi konu alan 1642 tarihli, 186 beyitlik
Şehrengiz?i eje geçmemiştir. — Süleyman
(Şumnu 1821 – ?), 1846’da hacegânlık rütbesi
aldı. İstanbul’da Tophane-i Âmire
mektupçu odasına devam ettikten sonra
1850’de Mektubî-i Sadrı Âli odası hulefasıarasına girdi. Sümbülzade Vehbi’nin Tuh’-
fe’sine nazire olarak Güherriz adlı küçük,
manzum bir lügat yazdı (1851)^ Astronomi
üstüne Câmi-ül-Kavaid ve Netâyic-ül-Fevâid
(Kuralların Toplamı ve Faydaların Sonuçları)
adlı türkçe bir eseri vardır