ELEKTROLÜMİNESANS

ELEKTROLÜMİNESANS i. (fr. électroluminescence).
Fiz. Bir akımın, bir elektrik
boşalmasının veya bir elektrik alanının etkisiyle
bazı cisimlerin kazandığı ışık verme
özelliği.
— içinde asal veya düşük basınçlı
bir gaz bulunan tüplerin elektrotları arasında
meydana’ gelen elektrik boşalmasının
verdiği özel ışıldamadan elektrolüminesanstâ
yap ılanılır, ilk örnekler bir laboratuvar
cihazı olan Geissler tüpleriyle elde
edilmiştir. Bununla beraber, aydınlanmada
elektrolüminesanstan yararlanma
düşüncesi oldukça eskidir. Tesla tübü (1890)
ve fransız Witz’in tübü (1899) pratikte kullanılmış
değişik iki örnektir. Daha sonraları
Moore, düşük basınçlı karbon dioksitli tüpleri
elektrolüminesansta kullandı. Civa buelektrolitik harlı tüpler yeşilimtırak mavi renkli ışık,
azot ve argotılu tüpler mor ışık verir. Yüksek
gerilimle işleyen ve G. Claude tarafından
gerçekleştirilen parlak kırmızı ışıklı
neon tüpleri, reklâmcılıkta çok kullanılır.
Çalışma sırasında buharlaşan madenlerden
şiddetli birer ışık kaynağı olan lambalar elde
edilir: sodyum sarı, kadmiyum kırmızı,
çinko yeşil ışık verir. Elektrolüminesans
özelliği taşıyah panoların hazırlanmasında,
bugün gazışı veren cisimlerin bir magnetik
alandaki elektrolüminesansından yararlanılır.
Bu yeni kaynakların gazışı veren maddesi
(genel olarak içinde ışık veren bir unsur
bulunan bir sülfür) armatürleri yüksek
frekanslı elektriksel itişler alan bir kondansatörün
yalıtkanıdır,