Mars’a yaklaşan uzay ekibi

Mars’a yaklaşan uzay ekibi, kendilerine Mars atmosferinden süzülerek geçebilecek dar bir “koridor” arayacaklar ve hava direncinden ya- rararlanarak hiç yakıt veya frenleme roketi kul­lanmadan uzay gemilerinin hızını keseceklerdir. Bu tekniğe “Aero-Frenleme” denmektedir. Bu şekilde astronotlar daha küçük bir araçla Kırmı­zı Gezegene alçalma imkanı bulacaklardır. Mars atmosferindeki bu hava direnci aracın hızını % 98 oranında yavaşlatacaktır ve kulanılacak küçük roketler vasıtasıyla kırmızı bir toz bulutu altın­da yumuşak İniş sağlanacaktır. Uzay ekibi bu­rada araziyi isterlerse yayan, isterlerse roverler- le veya Mars’ın İnce atmosferi için tasarlanmış bir “Mars uçağı” Ne dolaşabilecekler, yüzeyde günlerce, haftalarca hatta aylarca bile kalabile­ceklerdir. Bu süre içinde, birkaç yüz kilo çeşitli Mars taşları toplayabilecek, derin sondajlarla numuneler alarak su arayacaklar, kaynak araş­tıracaklar, sebze yetiştirmek için deneyler yapa­caklardır. Ekip, ayrıldıktan sonra bile uzun süre çalışacak sismik kaydediciler yerleştirecektir.

Mars yüzeyinde işlevlerini tamamlayan ekip topladıkları örneklerle birlikte minik uzay kabin­lerine binecekler ve roketlerini ateşleyerek, yö­rüngede kendilerini bekleyen ana uzay gemisiyle buluşacaklardır. Gezegensel uygun roket sağlan­dığında son roket kademesi ateşlenerek Dünya’ya uzun geri dönüş yolculuğu başlayacaktır. Kom­şu gezegenden ayrıldıktan 6 ay kadar sonra dünya’ya dönecek uzay gemisi atmosferden sü­zülerek hızını kesecektir. Bundan sonra, ya sa­bit bir yörüngeye oturarak uzay servisi (Uzay Mekiği) ile yeryüzüne dönecek, ya da doğrudan doğruya paraşüt takımlarını kullanarak okyanusa iniş yapacaktır.

Mars ekvatoruna yakın bölgedeki, Valles Marineris adı verilen geniş kan­yonlar sistemi üzerinde parlak bir kuy­ruklu yıldız görülüyor. Bu bölge insanlı uzay aracının İnmesi istenen bir yer­dir; çünkü, burada hava koşulları daha uygundur, ayrıca Dünya ile günlük 12 saat haberleşme olanağı tanıyacaktır.

Mars yolculuğu aşağı yukarı iki yıl süreceğin­den 6 ayı gidiş, bir yıl orada kalış, 6 ay dönüş – ve mürettebatın en az yedi veya sekiz kişiden olması işe yarayacağından (belki de emniyet açı­sından iki ayrı araç düşünülebilir), gerekil ihti­yaç maddeleri çok önemli uir sorun teşkil ede­cektir. Bütün uzmanlar, Maro’a gönderilecek ilk insanlı araçla birlikte tüm ihtiyaç maddelerinin de birlikte götürülmesi gerektiğini savunuyor­lar. Bunların başında “yaşam-destek sistemi” gelmektedir. Yaşam-destek sistemi konusun da uzman bir bilim adamı olan, NASA’nın Ames Araştırma Merkezinden Phillip Ouattrone, “ya- şam-destek sistemi herşeyi içine alır: Yaşam için gerekli temiz havanın sağlanması, su İhti­yacının giderilmesi, atıkların yeniden kullanılır hale getirilmesi, gıda maddelerinin yetiştirilme­si ve hatta koruyucu giysiler gibi gereksinme­ler.” demektedir ve şöyle devam etmektedir. “Ayrıca, karbondioksit kontrol sistemine, oksijen ve azot üretim sistemine, sıcaklık ve nem kont­rol sistemine ihtiyacımız olacaktır; ve bu yal­nızca bir başlangıçtır. Bu alanda teknolojimiz ne yazık ki yavaş ilerleme kaydediyor. Uzay mekiğinde bile 15 yıl öncesinin Mercury ve Ge­mini araçlarında kullanılan oldukça basit yaşam- destek sistemleri yer almıştır.”