Sen, bana vârissin, ben de, sana vârisim.» demiştir (6).
Ibn-i Ömer’den rivâyet edildiğine göre : Peygamberimiz, SahâbÜeri-mi birbirleriyle kardeş yaptığı sırada, Hz. Ali, jgözleri yaşarmış olarak Peygamberimizin yanma gelip : «Yâ Resûlallâh! Sen, Sahâbîlerini birbirleriyle kardeş yaptm. Benimle hiç bir kimse arasında kardeşlik kurmadın?!» demiş, Peygamberimiz de, ona : «Sen, dünyada ve Âhirette benim kardeşimsin!» buyurmuştur. (Tirmizî – Sünen, c. 5, s. 300).
Muhâcirîer Arasındaki Kardeşlik :
İbn-i Sa’d’in Tabakat’ını tarayarak tesbit ettiğimize göre :
1 — Peygamberimizle Hz. Ali (7),
2 — Hz. Ebû Bekir’le Hz. Ömer (8),
3 — Hz. Osman’la Abdurrahman b. Avf (9) veya Talha b. Ubeydul-
lâh (10),
4 — Hz. Hamza üe Zeyd b. Hârise (11),
5 — Zübeyr b. Avvâm üe Abdullâh b. Mes’ûd veyâ Talha b. Ubey-
duüâh (12),
6 — Sa’d b. Ebî Vakkas üe Abdurrahman b. Avf (13),
7 — Ebû Ubeyde b. Cerrah üe Salim (Mevlâ Ebû Huzeyfe) (14),
8 — Sa’îd b. Zeyd üe Talha b. Ubeydullâh (15),
9 — Ubeyde b. Hâris üe Büâl b. Rebah (16),
10 — Sa’d b. Ebî Vakkas üe Mus’ab b. Umeyr kardeş olmuşlardır. (17).
İbn-i Habîb, bu hâdisenin, Hicretten önce, Mekke’de cereyân ettiğini söyler. (Kitâbiilmuhabber, s. 70-71).
Muhacirlerle Ensâr Arasında Kardeşlik Kurulması:
Medine’ye Hicretten 5 ay sonra, Mescidin yapümakta olduğu sıralarda, Mekke’li Muhâcirlerle Medine’li Müslümanlar (Ensâr) arasmdaki kardeşlik kurulmuştur (18).
Bu da, Enes b. Mâlik’in bildirdiğine göre, Enes, b. Mâlik’in evinde olmuştur (19).
Enes b. Mâlik’e göre : Evinde, Muhâcirlerle Ensâr arasmda Peygamberimiz tarafından iki veya üç kerre Andlaşma yapılmıştır (20).
İbn-i Esîr’in rivâyetine göre : Peygamberimize, içinde kâfur bulunan yeşil bir toprak çanak getirilip verilmiş, Muhâcirlerle Ensâr, ona ellerini batırmak sûretiyle andlaşmışlar, merasim sonunda, Peygamberimiz, Enes b. Mâlik’in annesine : «Ey Umm-ü Süleym! Bizim için, onun içine biraz hurma hoşafı da, koy!» demiştir. (İbn-i Esir – Usdülgabe, c. 4, s. 363-364).
Kardeş Olanlann Sayısı:
İbn-i Sa’d’a göre : Enes b. Mâlik’in evinde ikişer ikişer ‘kardeş yapılan Müslümanların sayısı; 45’i Mekke’li Muhâcirlerden, 45’i Medine’li En-sâr’dan olmak üzere 90’dı.
Onların, 50’si Muhâcirlerden, 50’si Ensâr’dan olmak üzere 100 kişiyi bulduklarım söyleyenler de, vardır. (21).
İbn-i İshak, Muhâcirlerle Ensâr’dan 14’er kişinin ismini sayıp : «Re-sûlullâh’m, birbirlerine kardeş yaptığı Eshâbmdan bize isimleri haber verilenler bunlardır.» der. (22)
Belâziirî, 22’şerden 44 kişinin (23);
îbn-i Seyyid, 41’erden 82 kişinin,
Muhammed b. Habîb de, 56’şardan 112 kişinin ismini tesbite muvaffak olmuştur. (24)
Diyar Bekri ise, 90 kişinin isimlerini kitaplarda bulamadığını söyli-yerek onlardan ancak 28-30’unun ismini sıralamakla yetinmiştir (25).
Bir Açıklama :
Kaetani gibi bâzı Batılı tarihçiler, bunu, ve Taberi’nin buna — Tefsirinde temâs ettiği hâlde — tarihinde temâs etmemiş olmasını fırsat bilerek, Islâm Tarihinde çok böyflk kıymeti ve tesiri bulunan bir hâdiseyi küçümsemeğe ve şüpfıeil göstermeğe yeltenmişlerdir. (Kaetani – İslâm Tarihi, H. Câhid tercemesi, c. 3, s. 159,160.)