RÖNESANS VE ERKEN BAROK DÖNEMLERİ

Polifoni yani çokseslilik, XV. yy’da Almanya’da HollandalI besteciler Heinrich İssac ve Roland de Lassus (Orlando di Lasso) ve Ludwig Senfl (1490-1543) gibi Alman besteciler sayesinde Viyana’da ve büyük Alman kentlerinde saray ve kiliselerde ilerleme kaydetti. Enstrümantal müzik de bu dönemde ortaya çıktı; dans müziğiyse evlerde çalınıyordu; klişelerde çalınan org müziği, Avrupa’da en çok Almanya’da gelişmişti. Bu dönemde müzik, salt saraylar ve kiliselerle sınırlı kalmıyordu, uygarlaşma kaygısı güden kent hükümetleri de müzisyenlere iş vermeye başlamıştı. XVI.yy’da Martin Luther’in etkisiyle gelişen Reform hareketi, Alman kentlerindeki müzikte de değişiklikler yarattı.Luther’in reform geçirmiş kilisesinde yapılan ilk müzik, ilahi bestelerdi -basit kutsal bir ilahinin yerel ağızla söylenen çoksesli düzenlemesi-;bunlar yüzyıldan uzun bir süre önemlerini koruduktan sonra, yeni keşfedilen yazılı basın nedeniyle popülerliklerini kaybetmeye başladılar. 1511 ‘de Luhther’in ilahileri basıldı. Avusturya’daysa luthercilik ve kilise müziğinin özü hü­ küm sürdü; 1600’lerde ilahileri besteleme geleneği sonaerdi. Müziği, ilahileri besteleme geleneğine dayanmayan birkaç Alman’dan biri, dönemin Hollandalı ve İtalyan bestecilerinin gelişimine de yansıyan eserler besteleyen XVII.yy. bestecisi Heinrich Schütz’dür. Sonuç olarak, canlı ve özel ilahi beste düzenlemeleri (genellikle İncil’den bölümler üzerine) bütün Avrupa’da tanınmış­ tır. Schütz, ayrıca bu tarzın Almanya’da moda olmasından çok önce, 1627’de Dafne adlı, bugün kayıp olan bir opera bestelemiştir. Alman bestecilerden ancak birkaç tanesi sadece hoş tarihsel örnekler olmayan, aynı zamanda aktif repertuvarlarda canlı müzik olarak yaşayan eserler bırakmışlardır. Michael Praetorius, Syntagma Musicum’da döneminde popüler olan dans ve enstrümantal çalışmalara canlı örnekler sunar veJohann Jocab Froberger, Johann Pachelbel Jan Reincken (1623-1722) gibi besteciler ve Dietrich Buxtehude solo klavye yazım sanatına zarafet getirdile