İ.Ö. 312/305 -İ.Ö. 64 arasında Asya’da egemenlik sürmüş helenistik sülale. Sülalenin kurucusu Seleukos I (İ.Ö. 305’e doğru – İ.Ö. 280; sülaleye onun adından Seleukoslar da denir), Antigonos Monophtalmos’u yendikten sonra egemenlik alanını Hindistan’dan Akdeniz’e kadar genişletti; Trakya ve Makedonya’yı ele geçirmeye çalışırken, İ.Ö. 280’de öldürüldü. Yerine geçen oğlu Antiokhos I (İ.Ö. 280’den İ.Ö. 261 ‘e), krallık topraklarının parçalanmasına engel olamayıp Bithy- nia, Pontos ve Kappadokia’nın bağımsızlıklarını ilan et-, melerine, Galatların Frigya’ya yerleşmelerine göz yummak zorunda kaldı. Antiokhos II Theos (İ.Ö. 261’den İ.Ö. 246’ya), Mısır Ptoiemaiosiarınm Suriye’ye saldırılarını önlemeye çalıştıysa da, Baktriane ve Parth ülkesini yitirdi. Seleukos III (İ.Ö. 223’ten – İ.Ö. 187’ye), Ptole- maios IV’e Raphia’da yenilmesine (İ.Ö. 217) karşın, Doğu’da sülalenin saygınlığını yeniden sağlayıp, Mısır’ın Suriye’nin güney kesimi üstündeki hak iddialarına son vermeyi başardı (İ.Ö. 198); ama Roma’nın saldırısıyla Halys (Kızılırmak) ırmağına ve Toroslar’ın ötesine püskürtülülerek, Apameus Barışı’nı (İ.Ö. 188) imzalamak zorunda kaldı. Zayıf kişilikli bir insan olan Seleukos IVten (İ.Ö. 187’den İ.Ö. 175’e) sonra tahta çıkan Antiokhos IV Epiphanes (İ.Ö. 175’ten İ.Ö. 164’e), Yahudilerin direnişiyle karşılaştı (Makkabiler Ayaklanması, İ.Ö. 167). Sürekli küçülen krallıkta üstünlüğü ele geçirmek için birbiriyle savaşan iki kola bölünen sülale,
İ.Ö. 64’te Pompeius tarafından ortadan kaldırıldı ve toprakları Roma’nın Suriye eyaletini oluşturdu.
