ZEMZEM,

Kâ’be yakınındaki mübârek bir kuyunun
ve buradaki suyun adı. Hazreti İsmail’in çocukluğundan
beri bilinmektedir. Allahü teâlânın emri ile Hz.
İbrahim, hanımı Hacer ile oğlu İsmail’i bugünkü
Mekke şehrinin bulunduğu yere bırakmıştı. Burada
yiyeceksiz ve susuz kalınca İsmail (a.s.) ayağını vurduğu
yerden su fışkırmıştı. Hazreti Hacer bunu görünce
akan suyun ziyan olmaması için Dur! Dur! mânâsına
gelen “Zem! Zem!” diyerek suyun etrafını çevirmişti.
Peygamberimiz (s.a.v.) “Allah İsm ail’in annesi
H acer’e rahm et etsin. O zem zem i kendi haline
bıraksaydı da avuçlam asaydı. M uhakkak zem ­
zem akan bir ırm ak olurdu” buyurmuştur. Zemzem
suyunun aktığını gören Cürhüm kabilesi Hazreti
Hacer’den izin alarak burada yerleştiler. Böylece
Mekke şehri kuruldu.
Zemzem kuyusu, Mescid-i Harâm içinde, Hacer-i
esved köşesi karşısında ve köşeden sekiz metre uzakda
bir odada olup, 1,8 metre yüksek olan taş bileziği vardır.
Bu odayı, İstanbul’da Beylerbeyi Câmii’ni yaptırmış
olan Birinci Sultan Abdülhamid Hân yaptırmış olup,
zemini mermer döşeli ve duvarlarâ doğru meyillidir.
Duvar diplerinde olukları vardır. Kuyuya su sızmıyacak
şekilde ustalıklı yapılmıştır. Kuyu ağzı, bu hizadan
birbuçuk metre kadar yüksektir. Tarihin kıymetli yadigârı
olan bu güzel san’at eseri, 1963 yılında yıkıldı.
Kuyu ağzını ve birkaç metre çevresini, yer yüzünden
birkaç metre aşağı indirdiler.Zemzem suyu yıllardan beri kullanıldığı, milyonlarca
hacca gelenler tarafından memleketerine götürüldüğü
halde eksilmemektedir. Çölün ortasında tadı
gayet hoş, pekçok sıhhî faydaları olan Zemzem suyu
mübarek bir su olup, ölüm halindeki müslümanların
ağzına akıtılması genel olarak âdet haline gelmiştir.
Zemzem suyu ile abdest ve gusül alınır.