ZU ya da ZÜ

sıf. (ar. zü, zü). Esk. 1. Sahip, malik. —2. Zu-fûnun, ilim irfan sahibi. \\Zü-l-ciheteyn, ikitaraflı; çok yönlü: “… gerek arabi ve farisiden ve gerek elsine-i ecnebiyyeden tercüme vû telife muktedir olarak zû-l-ciheteyn olmak…” (Cevdet Paşa, XIX. yy.). || Zu-l-vecheyrı -* ZÜLVEC- HEYN. || Zu-l-yedeyn, iki elini de rahatlıkla kullanabilen kimse. || Zu-n-nun, Yunus peygamber. —Esk. biyol. Zu-l-maaşeyn -> ZÜLMAA- ŞEYN. —Esk. mat. Zu-erbaat-il-adla, dörtgen. || Zu-erbaat-il-vucuh, dörtyüzlü. || Zu-erbaat -il-zevaya, dört açılı. || Zu-haddeyn, binom, iki terimli. || Zu-hadd-i kesire, polinom, çok- terimli. || Zu-hadd-i vâhid, monom, bir terimli. I| Zu-hudud-i selasevi, trinom, üç terimli. |j Zu-isna-aşeret-H-vücuh, onikiyüzlü. || Zu-ışrin-il-vücuh, yirmiyüzlü. || Zu-kesir -il-adla, çokgen. || Zu-kesir-il-vûcuh, çok- yüzlü. || Zu-kutbeyn, iki kutuplu. || Zu-se- laset-il-vücuh, üçyüzlü, üçdüzlemli. || Zu -sebat-il-adla, yedigen. || Zu-semaniyet-il -vûcuh, sekizyüzlü. || Zu-sittet-il vücuh, al- tıyüzyü. || Zu-tisat-il-adla, dokuzgen