Bir gün, ResûluUâh ile otururken, elbisesi bembeyaz, saçı simsiyah, üzerinde yolculuk eseri görülmeyen, bununla berâber, hiç birimizce de, tanınmayan bir adam çıkageldi.
Resûlullâhm önünde diz çöküp oturdu.
Dizini Resûlullâhm dizine dayadı.
Ellerini dizinin üzerine koydu. (Yâ Muhammed! Bana, İslâm hakkında bilgi ver!) dedi.
Resûlullh : (Islâm, Allh’dan başka tanrı bulunmadığına ve Mu-hammed’in Resûlullah olduğuna şehâdet etmen, Namazı kılman, Zekâtı vermen, Ramazan Orucunu tutman, yoluna gücün yeterse, Hacca gitmen-dir!) dedi.
Soran kişi : (Doğru söyledin!) dedi.
Biz (Hem soruyor, hem de, onu, tasdik ediyor!?) diye adamın hâline şaştık.
Adam : (Bana îmân hakkında bilgi ver!) dedi.
ResûluUâh : (imân; Allah’a, Meleklerine, Kitablanna, ResûUerine, Âhiret gününe, Hayır ve Şer Kader’e îmân etmendir!) dedi.
Adam, yine : (Doğru söyledin!) diyerek tasdik etti.
(Bana îhsân hakkında da bilgi ver!) dedi.
ResûluUâh : (îhsân; Allâh’a, sanki görüyormuş gibi ibâdet etmendir. Eğer, sen Onu görmüyorsan, şüphesiz O» seni görüyordur!) dedi Adam : (Kıyamet hakkında da, bana bilgi ver!) dedi.
ResûluUâh : (Sorulan, sorandan daha bilgili değildir!) dedi Adam : (öyle ise, onun alâmetlerini bUdir!) dedi.
ResûluUâh da : (Câriyelerin, efendilerini doğurmaları, kim olduklan belirsiz çobanların yüksek binâ kurmakta birbirleriyle yanşa çıkmadandır!) dedi.
Bundan sonra, yabancı adam, dönüp gitti.
Nice sonra, ResûluUâh : (Ey Ömer! Soran kişinin kim olduğunu bfli-yor musun?) diye sordu.
)
Bundan sonra, Peygamberimiz, Cebrail’in Alldh’dan getirip okuduğu âyetleri, yalnız dinlemekle İktifa eder, Cebrâil, gidince, onları, CebrâlPin okuduğu gibi, kolayca oku-yuverirdi. (İbn-i Sa’d – Tabakat, c. 1, s. 198, 199, Buhârî – Sahih, c. 1, s. 4, MüsMm -Sahih, c. 2, s. 35, Tirmizî – Sönen, c. 5, s. 102).
Peygaı: berimizin Vahiy konusunda şöyle buyurduğu da, rivâyet edMir : «Bana (Yâ Muhammedi Gözlerin uyusun! Kurakların dinlesin, Kaib’n ezberlesin)) denildi. Göklerin uyudu. Kalbim ezberledi. Kulaklarım da, dinledi!» (İbn-i Sa’d – Tabakat, c. 1,3.196-197).
(7) Buhârî – Sahih, c. 1, e. 2,3, İbn-i Sa’d – Tabakat, c. 1, s. 198.