YURT DIŞINDA MÜSLÜMANLAR 367

Yabancı bir gayr-i müslimin (harbi) İslâm ülkesine geçici olarak girebilmesini sağlayan bir sıfat ve statü şu şekillerde kazanılmaktadır: 1 — Bir veya birkaç kişiye izin ve emân verilmekle. Bunu -devlet sakmca görmemişse- her müslüman verebilmektedir. 2 — Büyük topluluklara emân verümekle. Bunu ancak devlet verebilir. 3 — «Muvâde’a, mu’âhede, musâleme ve muhâdene» kelimeleriyle ifade edilen «ateş-kes, sulh ve anlaşma »yoluyla. 4 — Elçiler, tâcirler gibi muayyen şahıslara mahsus olup örf ve teâmüle dayanan emân ile. 5 — Müste’menin âile ve çocuklarını içine alan ve eman verilen şahsı âilesiyle beraber mütâlaa etmeye dayanan eman ile. Bir yabancı izin ve eman ile geçici olarak İslâm ülkesine girmek istediğinde bakılır: Maksadı İslâm’ı öğrenmek ve Kur’- ân-ı Kerim’i dinlemek ise ona izin vermek ve bu imkâm sağlamak, sonra da selâmetle avdetini temin etmek devletin vazifesidir. (12) Bunun dışındaki maksadlarla girme talebine izin vermek takdire bağlı olup farz değildir. Müste’menler de umûmiyetle -husûsi haklar bakımındanzimmiler gibidir. (13) C — Harbiler: İzinsiz olarak İslâm ülkesine giren yabancının (harbinin) mal ve can emniyeti yoktur. (14) II — YABANCI ÜLKEDE MÜSLÜMANLAR: Yabancı ülkede müslümanlar ya savaş maksadıyla yahut da başka bir maksatla bulunurlar. A — Savaş Halinde: Bizim asıl mevzûumuz savaş dışı münâsebetler olduğu için bu husûsu şöyle bir hülâsa içinde arzetmekle iktifa edeceğiz: Harb mıntıkasında düşmanın mal ve can emniyetinden bahsedilemez. İşkence, imha, ızrar gibi gayr-i insâni düşünce