ZEYNEB B İN T -I CAHŞ (r.a.),

Peygamberimizin
hanımlarından. Resûlullahın halası olan Ümeymenin
kızı, Abdullah bin Cahş’m kardeşi idi. Babasının adı
Burre idi.İm ân etmediği için, Cahş denildi. Zeyneb ilk
îmân edelerdendir. Resûlullah (s.a.v.) Efendimiz bunu,
önce, oğulluğu olan Zeyd bin Hâriseye nikah etti. Zeyd,
Zeyneb’in hakkını gözetemediğinden, hicretin üçüncü
(3) yılında ayrıldılar. Resûl “aleyisselâm” nikah etmek
istedi. Zeyneb bunu işitince, sevincinden iki rekat
namaz kılıp, (Yâ Rabbî! Senin Resûlün beni istiyor.
Eğer Onun zevceliği ile şereflenmemi takdir buyurdun
ise, beni O’na sen ver!) diye dua etdi. Duası kabul olup,
Ahzâb sûresinin otuzyedinci (37) âyet-i kerimesi .gelerek,
“Zeyd, onun hakkında istediğini yapdıktan
sonra (yani boşadıktan sonra) biz, onu sana zevce
eyledik” buyuruldu. Böylece Dinimiz evlat edinme
yolu ile olan evlatlığı kaldırmış oldu. Ancak ana ve
babanın kanından veya sütünü emerek evlat olmak
halinde, evlenme yasağı vardır (Bkz. Süt kardeşliği).
Zeyneb’in nikahını Allahü teâlâ yaptığı için, Resû­
lullah (s.a.v.) Efendimiz ayrıca nikah yapmadı. Hazret-i
Zeyneb bununla her ân öğünür ve her kadını babası
evlendirir. Beni ise, Allahü teâlâ nikahladı, derdi O
zaman otuzsekiz yaşındaydı. Hicretin yirminci (20.)
yılında, elliüç yaşında vefât etti. Hayrı, ihsanı, sadakayı
pek çok severdi. El işlerinde de mahirdi. İşlediği şeyleri
ve eline geçen herşeyi akrabasına ve fakirlere verirdi.
Hatta, Halife Ömer (r.a.) Peygamberimizin mübarek
hanımlarının herbirine onikibin dirhem verirdi. Bu, alır
almaz hepsini sadaka eder, dağıtırdı. Resûlullahdan
sonra, Zevcât-i tâhirât arasında, en önce vefat eden
budur. Hazret-i Âişe, bunu çok medh ve sena eyledi,,
övdü. “Zevcelerim arasında, bana en önce kavuşacak olanı, e li uzun o lanıdır. ” hadis-i şerifi, bunun
önce vefat edeceğini haber vermişti. Çünkü en çok
sadaka veren bu idi. Fransız şairi Volter, Resûlullahın
(s.a.v.) Hz. Zeynebi zevceliğe kabul buyurmasını, tarihlere,
vak’a ve haberlere taban tabana zıt ve uydurma,,
alçak iftiralarla, şiir düzerek bir tiyatro kitabı yazmıştır.
Edebiyat ve fikir adamına yakişmıyan bu çirkin, iğrenç
yazısı, kendisini aforoz etmiş olan, büyük düşmanı
papanın hoşuna gitmiş, kendisini okşayıcı mektup yazmıştır.
Müslümanlar’ın halifesi, Sultan İkinci Abdulhamid
Hân, bu piyesin sahnede oynatılacağını işitince,
Fransa ve İngiltere hükümetlerine ültimatom vererek
hemen önlemiş, bütün insanlığı, yüz kızartıcı, aşağılıklardan
kurtarmıştır.